AFSCHEIDSFOTOGRAFIE

Afscheid nemen van een geliefde is nooit leuk. Maar dat er tegenwoordig zoveel meer kan en mag, maakt het afscheid een beetje minder moeilijk. De kleinste momenten, de emoties die er vrij komen, van intens verdriet, tot een enorme lachsalvo, het hoort er allemaal bij. Rouw is iets wat je niet kan uitleggen. Je lijf gaat in een overlevingsstand. Je word geleefd. En dat wil je eigenlijk niet maar je moet. Zoveel dingen die er geregeld moeten worden. Met daarnaast het enorme verdriet. Je geliefde zolang mogelijk bij je willen houden. De kostbare tijd tot aan het definitieve afscheid. In die tijd zitten prachtige mooie momenten die je zelf op dat moment niet ziet. Dat ik dan in die momenten toegelaten zou mogen worden is iets wat me zeer aan het hart ligt. Juist die tijd, die momenten......helaas heb ik die foto's niet. Maar had ik ze graag gehad.

En wie weet kan ik ze voor jou wel waar maken, of mogen maken. Zodat je nadat de storm is gaan liggen na het definitieve afscheid, je in alle rust de foto's nog eens kunt nakijken en terug kunt gaan naar die momenten. Zoals bijvoorbeeld het moment dat je de afscheidsdienst regelt. Ik kan me dat moment zo goed herinneren. Maar geen foto's van. Zo graag had ik dat gehad. Het intieme samenzijn met je dierbaren die ook de overledene gaan missen.

Die momenten van memory en afscheid. Het ligt zo dichtbij elkaar. Dat ik juist de momenten mag en kan gaan vastleggen waarop de nabestaanden nadien nog steeds een glimlach op hun gezicht kunnen toveren na het zien van die foto. En dan kunnen zeggen: wat hebben we daar toch ook gelachen om dat verhaal, of liedje of anekdote. Een foto legt een herinnering vast zonder dat er woorden aan te pas komen.
Alex
Tom